Onder jouw stoel mag een bom ontploffen, jij springt nóg niet…

Hij: Er zijn nog twee kandidaten in de running… en jullie lijken me allebei even capabel…

Ik: Ah, bedankt. En hoe zie je het nu verder?

Hij: Wel, ik laat alles even bezinken, ons gesprek voelde zeker goed aan.

Ik: Bedankt. Van mijn kant ook.

Hij: Wat me onmiddellijk opvalt, Iris, is dat je wel een heel rustig persoon bent. Er ligt heel wat werk op de plank, ik moet het allemaal even inschatten. Je hoort me na het weekend.

Ik lach en heb een flashback, naar mijn studietijd, toen een leraar Duits aan de hogeschool me bij een mondeling examen een spiegel voorhield met de woorden: ‘Onder jouw stoel mag een bom ontploffen, volgens mij ga jij dan nog niet springen, zo rustig ben jij.’ Natuurlijk ga ik springen, vanbinnen in mij is nú zelfs een explosie van stressbommetjes aan de gang, beste leraar, want ik wil slagen. En dat deed ik door rust en kalmte te bewaren.

🎈En dat doe ik nu met Bridges of Iris: ik breng rust binnen jouw dagdagelijkse ondernemingschaos en neem jouw communicatieprojecten over.

En benieuwd om weten hoe het concreet verder ging met mijn prospect?

Vrijdag nog ging de telefoon over met de boodschap: ‘Iris, ik ga met jóu samenwerken!’ Hij had geen weekend nodig gehad om het allemaal even te laten bezinken. Een daverende explosie van vreugdebommetjes ging ermee gepaard💣

❤️Blijf jezelf, je bent goed genoeg, jij bent jij…

Bridges of Iris, no bridge too far.

Vorige
Vorige

Oeps, een stressje, mijn pen zegt STOP…

Volgende
Volgende

We gaan een tempel bouwen, in zes jaar tijd!