We gaan een tempel bouwen, in zes jaar tijd!

“Goede avond, wij gaan een tempel bouwen, in zes jaar tijd! “

Een dinsdagavond, samenkomst op school voor de ouders van de nieuwe leerlingen secundair onderwijs, waaronder mijn dochter dus… Een bevlogen leerkrachte Klassieke Studiën komt voor onze groep staan en neemt het woord. Meteen is duidelijk dat het menens is, Latijn studeren betekent discipline en duidelijke structuur opbouwen. Tja, ik kan haar geen ongelijk geven, uit eigen ervaring sprekende…

Ze neemt ons – ouders – mee in haar verhaal want wij zijn nodig om onze kinderen die tempel te laten bouwen. Een tempel met stevige fundamenten, zware zuilen en een statig dak als afwerking. Een tempel waarop de kinderen terecht trots zullen zijn. Wij als ouder - zo de woorden van de leerkracht - zijn voor onze kinderen de hevigste supporter en wij kunnen met ons luisterend oor steun bieden en over hun schouder kijken of alles goed gaat, maar het zijn de kinderen die het moeten doen.

Het deed me even wegdromen, even was ik niet meer bij de les, mijn excuses, mevrouw de leerkracht. Ik zat al in een andere supporter fase… denkend aan Bridges of Iris en mijn wil om supporter te zijn van ondernemers door hen te helpen, te ontzorgen met hun interne en externe communicatie… Samen bouwen, voor een periode van zes jaar of per project…

Hoe mooi zou dat niet zijn… Net zoals bij mijn puberdochter zullen we elkaar nieuwe inzichten brengen, zullen de meningen misschien niet altijd gelijk lopen, zal ik je doen nadenken over zaken die je zo vanzelfsprekend vindt of omgekeerd… We leren van elkaar, hoe verschillend we ook zijn.  

Want over het algemeen komen dochterlief en ik toch wel tot een consensus en in the end weten we: we zijn echt wel elkaars hevigste supporter, we bouwen samen een droomtempel en niet voor zes jaar, maar levenslang.

En net vandaag lees ik in een briefing voor een nieuwe opdracht de slogan ‘Non mihi, non tibi, sed nobis’. Een opdracht voor een organisatie die deze zin als slagzin heeft: “Not for you, not for me, but for us”… dit kan geen toeval zijn…

Bridges of Iris, no bridge too far